Endurfæðing
Um draumalendur ljóðsins
svífur sál mín endurborin
Skömm
Þá þegar
hafði mér birzt hin fagra ásjóna
hennar
er hafði fjötrað mig í draumi
Það var upphafið
af viðskilum hjarta míns
við þitt
Og dómur minn
var skömmin
er hún sveik mig
og hló
Ástin
Ástin var sköpuð
til að vernda mig sannleikanum
er annars myrkvaði mér sýn
Meðan álfarnir dansa
Leika stjörnur um himinhvolf alheimsins
meðan álfarnir dansa
við blikandi bál örlaganna
og framtíðin er rituð
í reykbólstrana er líða til himins
Og handan fjallanna býr mannkyn eitt
þar sem stjörnurnar halda þögn sína
og örlagabálið hefur slokknað
í skjóli borgarljósanna.
Morgunn
Sem örsmár dropi
í haf tímans
líður augnablikið um huga mér
er ég horfi á skipin er sigla að morgni
reisa segl sín við höfnina
og kasta kveðju sinni
á sofandi bæinn
meðan gullinn andvari dagrenningar
líður eins og draumkennd slæða
yfir fjöllin er gæta þessarar stundar
og sólin breiðir hæglát
geisla sína yfir hafið
allt til ystu marka
sjóndeildarhringsins
Piltur og stúlka
Í ofboði brá stúlkan sér í flíkur
er hún sá piltinn nálgast
Með hjarta sitt á silfurfati
- slaufu um það vafið
Hún fór og sótti inniskóna
til að færa honum í staðinn
Til þín
Sem stjarna á næturhimni
skín gleði tilveru minnar
Í órafjarlægð frá þeirri stund
er þú uppgötvar mig
og skilningur þinn á orði mínu
kveikir þinn eigin neista
Gerast áskrifandi að:
Birta ummæli (Atom)
Engin ummæli:
Skrifa ummæli