Ég skrapp til Grímseyjar um helgina eins og hver annar ferðalangur með bakpokann á öxlunum og ekkert annað. Þetta er einn af þessum stöðum sem mig hefur alltaf langað að heimsækja og ég ákvað að láta slag standa og stíga fæti norður yfir heimskautsbaug. Enda sé ég ekki eftir því þó veðrið hafi nú verið frekar suddalegt. Grímsey er hrein náttúruperla fyrir útivistarmanninn, paradís fuglaskoðunarmannsins og þar er yndislegt mannlíf. Þarna búa ríflega 90 manns að staðaldri og fiskveiðar eru lífæð þessa notalega litla samfélags. Upplifunin er sú að maður sé langt frá hringiðu heimsins þó aðeins sé þetta steinsnar undan ströndu landsins, eða um hálftíma flug frá Akureyri.
Svo skemmtilega vildi til að ég hitti á afmælismót Sjóstangveiðifélags Akureyrar og því hitti ég þarna fullt af skemmtilegu fólki og gamla kunningja. Á meðan veiðin var í fullum gangi gekk ég hringinn um eyjuna ásamt yndælis konu sem ég kynntist og var þarna ásamt eiginmanni sínum á mótinu. Skarfakál vex þarna um allar trissur og má finna hvar sem er, á bjargbrúnum, innan um grasmóana og meðfram húsveggjum. Mér hefði ekki endst minna en vika hið minnsta í að greina allar þær fuglategundir sem urðu á vegi mínum, en björgin eru krökk af fugli og er lundi þar í yfirgnæfandi meirihluta, einnig mátti sjá álku og teistu auk mávategunda svo eitthvað sé nefnt.
Seinni part dagsins var svo farið til að taka á móti bátunum, þangað mættu allir, stórir sem smáir. Bryggjan iðaði af mannlífi þegar komið var í höfn með sjóbarða veiðimennina og aflanum var landað meðan sígild sjómannalög ómuðu í bakgrunni.
Mæli með Grímsey við alla sem ekki hafa látið af verða að koma þangað !
Engin ummæli:
Skrifa ummæli